Nie ma mnie

Dziś z bliska poznałam mechanizm przeniesienia. W chuj nieprzyjemne uczucie..

Jak to jest, że ktoś boi się zaspokoić swoje pragnienie i wmawia Ci, że to.. nawet nie pragnienie, a Twój postępek, który próbujesz zataić.

Może łatwiej wtedy temu komuś żyć?..  ze świadomością, że inni też popełniają grzechy.. może wydaje się sobie mniej zły?

Tak, czy inaczej, to tortura.. Być oskarżaną za coś, co nie miało miejsca, jest cierpieniem gorszym niż poczucie winy, gdy faktycznie masz coś na sumieniu, bo powstaje z urojeń.. a te zdają się być dziećmi fantazji..

Dziw, ile można sobie złego wymyśleć ot tak, bez celu i sensu.

Nie mogę zasnąć.
Pewnie jak miliony innych popieprzonych ludzi..
Ciekawe, o czym myślą?
Co robią?
Ja siedzę z telefonem, otoczona ciepłym blaskiem ledowych światełek i zastanawiam się, o co chodzi z tym posranym tłumaczeniem facetów - "My już tak mamy. To wszystko wina jaj. To bardzo dla nas trudne, panować nad czymś, nad czym nie mamy kontroli.."
Jasne.
A mózgi od czego mają?
Ostatnio strasznie wkurza mnie wiele rzeczy, jednocześnie.
Jakbym przekroczyła granicę mojego wiecznego zen i wlazła w cierniste krzaki wyrastające wprost z bagna..
Co z tym robić?..